Perspectief

Mondkapjes, social distance, testen, besmetting- en sterftecijfers, persconferenties, een routekaart en actueel de lockdown; het is onze nieuwe werkelijkheid geworden. Dagelijks ondervindt eenieder de beperkingen ervan en probeert er naar beste kunnen zijn of haar weg in te vinden. Dat lukte in de eerste besmettingsgolf aanmerkelijk beter dan nu, een zekere coronamoeheid slaat toe en dat is niet verwonderlijk. Al een tijdje klinkt de roep om een perspectief en dat is er nu gelukkig met de onlangs gestarte vaccinatie tegen covid-19. Er gloort licht aan het eind van de tunnel.

Met een beetje geluk hebben we het virus in de tweede helft van het jaar onder controle en kunnen we de balans opmaken; hoe komen we als land uit deze pandemie? Er komen (nieuwe) winnaars maar ook verliezers. Ongeveer twintig procent van onze economie wordt hard geraakt met blijvende schade waarvan de kosten als een hypotheek meegaan naar de toekomst. De geschiedenis heeft geleerd dat grote ontwrichtende gebeurtenissen als een oorlog, een aardbeving of een epidemie bestaande ongelijkheden veelal vergroot, waarbij de onderklasse de klappen opvangt en de rekening krijgt. Of en de mate waarin is natuurlijk sterk afhankelijk van politieke keuzes. De Tweede Kamerverkiezingen van maart a.s. gaan wat mij betreft dan ook over het perspectief achter het perspectief.

Stam draagt inmiddels meer dan 30 jaar bij aan een arbeidsperspectief voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt en weet dat dat geen vanzelfsprekendheid is. De arbeidsmarkt is grillig en succes is sterk afhankelijk van ondersteunende (financiële) middelen, maar bovenal staat of valt werk voor deze doelgroep met de beschikbaarheid van passende werkervaringsplaatsen en vacatures. Alle financiële hulp bij het overeind houden van bedrijven in nood is goed besteed en ook in hun belang. Maar willen we voorkomen dat de historie zich herhaalt en deze groep op blijvende achterstand komt, dan zal een nieuw kabinet de handen nog dieper in haar financiële zakken moeten steken voor deze groep. De zevenhonderd miljoen die nu tot 2022 voor de arbeidsmarkt in brede zin beschikbaar is gesteld, is een goed begin maar niet genoeg.

Willen we werken aan een wenkend perspectief voor mensen met een arbeidshandicap, dan zal er ook na 2022 meer geld moeten komen dat direct landt tussen vraag en aanbod op die zgn. inclusieve arbeidsmarkt. Extra budget dat niet blijft hangen in evaluaties van veranderende wetgeving, onderzoek naar evidence based methoden of verdampt in instituties en communicatie maar rechtstreeks ten goede komt aan een duurzame arbeidsrelatie voor deze groep. Het vraagt moed en vertrouwen om regelluw te organiseren en te werken, maar volgens mij is de tijd er rijp voor! De snelheid maar ook het vertrouwen waarmee de huidige steunpakketten werden gelanceerd, laten zien dat het kan. Een mooie les uit een periode die we naar ik hoop snel kunnen afsluiten.

Houd nog even vol en blijf gezond. Een heel voorspoedig 2021 gewenst!

Bernard Posthumus
Directeur Stam

< januari 2021 >